Drugsverslaving.

 

Een middelenverslaving is een verslaving die in stand gehouden wordt door het gebruik van een middel of substantie, die op zichzelf verslavend is doordat het een directe werking in de hersenen heeft. Dit noemt men een psychoactief middel of drug. Er bestaan grof gezien 3 verschillende categorieën psychoactieve middelen, namelijk:

 

·De stimulerende middelen als amfetamine, cocaïne en nicotine

·De verdovende middelen, bijvoorbeeld alcohol en opium

·De bewustzijnsveranderende of ook wel geestverruimende of hallucinogene middelen genoemd, bijvoorbeeld THC (de werkzame stof in marihuana) of LSD

 

Verslavende medicijnen vallen vaak onder de stimulerende middelen (bijvoorbeeld Ritalin), of de verdovende middelen (bijvoorbeeld valium). Bewustzijnsveranderende middelen zijn (behalve wiet) vrijwel nooit erg verslavend. De meest verspreide verslavingen zijn die aan alcohol en sigaretten. Andere zeer verslavende middelen zijn; heroïne, cocaïne, GHB en amfetamine.

 

Klik hier voor de poster met informatie over verschillende verslavende middelen.

 

Klik hier voor de Nationale drugsmonitor waarin je "alles" kunt vinden over behandeling van verslaving in Nederland.

 

Stimulerende middelen

Ook wel 'uppers' genaamd.

 

Tot deze groep behoren onder andere:· Cocaïne· Amfetaminen (Amfetamine wordt ook wel gebruikt als doping bij duursporten)· MDMA (hoofdbestanddeel van XTC)· Nicotine· Methylfenidaat (wordt voorgeschreven bij behandeling van personen met ADHD, die hier juist rustiger van worden, of hen helpt om beter te studeren. Kan verslavend effect hebben)

 

Plantaardige stoffen (of stoffen) die voorkomen in bijvoorbeeld quat, thee, koffie, energiedrank, efedrine, guarana of het meer inheemse munt hebben een stimulerend effect, meestal zowel geestelijk als lichamelijk. Op lange termijn kunnen sommige van deze stoffen het lichaam juist uitputten. Bijvoorbeeld het gebruik van grote hoeveelheden energy drinks, met stoffen als cafeïne, guarana, suiker en taurine.

 

Verdovende middelen

Ook wel 'downers' genaamd. Tot deze groep behoren:

 

· Ketamine

· PCP

· Benzodiazepinen

· Opiaten, zoals opium of het opiumderivaat heroïne

 

Sterk gerelateerd aan heroïne is morfine, dat behalve als drug, in de geneeskunde ook wordt gebruikt als sterke pijnstiller. Hoewel heroïne ook een sterk pijnstillend effect heeft, wordt het door drugsgebruikers gebruikt als geestelijk verdovend middel. Methadon, wat vaak afbouwend wordt gegeven tegen sommige afkickverschijnselen, kan langdurige afkickverschijnselen veroorzaken indien het geruime tijd gebruikt wordt. Bijvoorbeeld bij heroïneverslaafden die 'clean' zijn en ter voorkoming van een terugval en ter voorkoming van criminaliteit (en ter bevordering van de terugkeer in 'de maatschappij') langdurig deze pijnstiller gebruiken.

 

Tot op zekere hoogte behoort wiet, (van Engels weed, kruid) of hasj genoemd, ook tot de verdovende middelen, hoewel zij meestal tot de hallucinogenen wordt gerekend.

De verslaving van benzodiazepinen (kalmerende medicatie) als bijvoorbeeld diazepam wordt soms behoorlijk onderschat.

 

Hallucinogene middelen

Ook wel psychedelische drugs, of geestverruimende middelen, genaamd.

 

Tot deze groep behoren onder andere:

· Marihuana, cannabis

· MDA (3,4-methyleendioxyamfetamine)

· LSD (Lyserginezuurdiëthylamide)

· Paddo's, oftewel hallucinogene paddenstoelen zoals kaalkopjes of de vliegenzwam

· DMT (Dimethyltryptamine)

 

In minder sterke mate horen ook absint en hop tot deze categorie.Van de bovenstaande drugs is hennep, waar wiet (marihuana) en hasj (hasjiesj) onder vallen, de bekendste.

 

Hallucinogene middelen zijn allen in meerdere of mindere mate psychodysleptisch. Een psychodyslepticum is een stof, die het bewustzijn verandert en/of verruimt.

 

Verschil tussen hard- en softdrugs

In de Nederlandse Opiumwet wordt onderscheid gemaakt tussen soft- en harddrugs. In geval van softdrugs worden de risico's toelaatbaar geacht. Harddrugs zijn in de praktijk veel schadelijker. Alcohol wordt door sommigen tot de harddrugs gerekend, alleen is het een legaal product en algemeen geaccepteerd.

 

Cocaïne is vooral geestelijk verslavend. Zo kent cocaïne, behalve hevige agitatie, agressie, craving of moeheid, geen echte lichamelijke afkickverschijnselen. Hennepproducten daarentegen worden veelal gemengd gerookt met tabaksproducten die, door de aanwezige nicotine, zeer verslavend zijn.

 

Geestelijk of lichamelijk verslaafd

Binnen de verslaving aan een stof wordt er ook gesproken over een lichamelijke en geestelijke verslaving. Een lichamelijke verslaving houdt in dat het menselijk lichaam gewend is geraakt aan de stof die intensief gebruikt wordt, en zich aangepast heeft aan die stof. Wordt er in zo'n geval gestaakt met het gebruiken van die stof, dan ontstaan er ziekteverschijnselen zoals koorts, slapeloosheid en braken. Dit noemt men onthoudingsverschijnselen. Het steeds meer nodig hebben van een verslavende stof om hetzelfde effect te bereiken noemt men tolerantie, wat vrijwel altijd voorkomt bij een verslaving.

 

Geestelijke verslaving betekent dat iemand een stof denkt nodig te hebben of denkt lekker te vinden en niet meer zonder kan. Deze vorm van verslaving is persoonsgebonden, omdat verschillende mensen verschillende dingen 'lekker' vinden. Bij geestelijke verslaving kan iemand zodanig naar een stof verlangen dat alle gedachten draaien om het gebruiken en verkrijgen van die stof. De mentale verslaving kan de chemische balans binnen de hersenen verstoren en daardoor ook een daadwerkelijke lichamelijke invloed hebben.

 

Een verslaving die vaak onopgemerkt blijft is die aan medicatie zoals benzodiazepinen, de zogenaamde angstdempers en slaapmiddelen als diazepam, oxazepam en alprazolam. Stilzwijgend worden vaak jarenlang herhalingsrecepten opgehaald totdat de arts ingrijpt of de patiënt niet meer genoeg heeft aan zijn dosis en meer van de huisarts probeert te krijgen of andere wegen gaat zoeken om de verslaving in stand te houden.

 

Alcohol

Algemeen: remming of stimulatie

 

Een neurotransmitter is een molecuul dat wordt gebruikt voor de signaaloverdracht tussen zenuwcellen. GABA is een neurotransmitter die andere zenuwcellen remt in hun activiteit. Door alcohol wordt GABA extra actief. De remmende werking op andere zenuwcellen neemt toe, waardoor je je ontspannen en rustig voelt. Zenuwcellen die gevoelig zijn voor GABA zijn verspreid over alle delen van de hersenen. Glutamaat activeert juist andere zenuwcellen. Door alcohol wordt glutamaat minder actief. Het stimulerende affect van glutamaat op andere zenuwcellen neemt af.

 

Het centrum in de hersenen voor leren en geheugen zit in de hippocampus. Vooral de informatieoverdracht door glutamaat tussen zenuwcellen in dit gebied wordt geremd door alcohol. Wanneer de hersenen normaal werken worden er boodschappen doorgegeven tussen de zenuwcellen. Deze boodschappen kunnen remmend of stimulerend zijn voor afgifte van neurotransmitters door het neuron. De boodschappen die een zenuwcel tegelijkertijd ontvangt van andere zenuwcellen worden opgeteld in het cellichaam van het neuron. Dit heeft als gevolg een netto resultaat dat stimulerend is of remmend.Boodschapperstofjes: neurotransmitters

 

GABA ligt opgeslagen in blaasjes aan het uiteinde van een axon (uitloper van een zenuwcel). Als een elektrisch signaal hier aankomt, versmelten de blaasjes met de wand van de zenuwcel. GABA wordt zo in de ruimte (synapsspleet) tussen de twee neuronen los gelaten. GABA drijft de synaps naar de aangrenzende zenuwcel. Op de dendrieten van deze zenuwcel zitten receptoren waar GABA zich aan bindt. Na binding van GABA aan deze receptoren wordt aan de zenuwcel het signaal doorgegeven dat de afgifte van andere neurotransmitters moet worden geremd. Hierdoor worden er minder boodschappen afgegeven in de hersenen.

 

GABA en alcohol

Alcohol verandert de normale situatie als volgt: alcohol bindt ook aan de receptor van GABA, maar op een andere plaats dan GABA. Wanneer GABA en alcohol tegelijkertijd gebonden zijn aan de receptor, blijft GABA langer gebonden aan de receptor en wordt er langere tijd een remmende boodschap afgegeven aan het ontvangende neuron (zenuwcel). Ook zorgt alcohol ervoor dat GABA vaker bindt aan de receptor, dus er worden ook meer boodschappen afgegeven waardoor de remmende werking van GABA extra wordt geactiveerd.

 

GABA en het effect op de hersenen

Alcohol geeft een ontspannen gevoel en werkt rustgevend. Dit komt doordat GABA remmend werkt op ander zenuwcellen, waardoor bepaalde delen van de hersenen langzamer gaan werken. Er zijn ook veel GABA receptoren in het cerebellum (de achterhersenen), het deel van je hersenen dat je fijne motoriek regelt. Door alcohol wordt je fijne motoriek slechter, omdat het cerebellum langzamer gaat werken.

 

Neurotransmitter glutamaat

Glutamaat is de belangrijkste stimulerende neurotransmitter in de hersenen en zet andere zenuwcellen aan tot actie. Receptoren voor glutamaat zijn verspreid over alle delen van de hersenen en zijn daardoor betrokken bij veel belangrijke processen in de hersenen. Wanneer glutamaat wordt afgegeven in de synapsspleet drijft het naar de aangrenzende zenuwcel. Op de dendrieten van deze zenuwcel liggen receptoren wordt een stimulerende boodschap aan de ontvangende zenuwcel doorgegeven waardoor deze geactiveerd wordt.

 

Glutamaat en alcohol

Alcohol verandert in de normale situatie als volgt: alcohol bindt ook aan de receptor van glutamaat, maar op een andere plaats dan glutamaat. Wanneer alcohol bindt aan de receptor voor glutamaat verandert de vorm van de receptor en kan glutamaat niet meer binden aan de receptor. Hierdoor wordt er geen signaal meer afgegeven aan de ontvangende zenuwcel en wordt deze niet aangezet tot actie.

 

Het geheugen en alcohol – beoordelingsvermogen

De hippocampus is belangrijk voor je korte termijn geheugen en je beoordelingsvermogen. Wanneer alcohol bindt aan de receptoren voor glutamaat in de hippocampus, verstoort dat je geheugenfunctie, zodat het moeilijker is recente gebeurtenissen te herinneren. Je krijgt black-outs. Ook wordt zelfkritiek minder.

 

Wanneer glutamaat receptoren geblokkeerd zijn kunnen er een aantal processen in de ontvangende zenuwcel geremd worden, zoals de afgifte van allerlei neurotransmitters. Ook het activeren van enzymen en hormonen door de zenuwcel wordt geremd. Deze zijn belangrijk voor bijna alle processen in het lichaam. Daarnaast wordt ook het aan- en uitzetten van genen geremd. Genen aan- en uitzetten in zenuwcellen in onmisbaar, want alleen op die manier kan de cel receptoren maken, neurotransmitters maken, en zichzelf in leven houden. Wanneer dit allemaal niet gebeurt, heeft dat negatieve gevolgen voor het goed functioneren van je hersenen.Alcohol en tolerantie – hypothalamus hongercentrum

 

Tolerantie voor alcohol is het verschijnsel dat er steeds meer alcohol nodig is om hetzelfde effect te bewerkstelligen. Glutamaat receptoren worden geblokkeerd door alcohol. De zenuwcel merkt dat en maakt receptoren gevoeliger en maakt er extra bij. Er moet dan meer gedronken worden om de stimulerende werking van glutamaat alsnog te blokkeren.

 

Er zijn ook nog andere gevolgen. In eerste instantie wordt de eetlust groter na het drinken van alcohol. Alcohol stimuleert indirect de hypothalamus, het gebied in de hersenen waar het hongercentrum zich bevindt. Ook wordt de reactiesnelheid minder door alcohol. Waarschijnlijk ontstaat dit door het algemeen langzamer werken van de hersenen, maar ook reageren de pupillen langzamer op prikkels uit de hersenen en is de motoriek verstoord.

 

Cocaïne

Algemeen

Cocaïne is een wit, kristalachtig poeder. Het wordt gehaald uit de bladeren van de cocaplant. Het wordt vaak gesnoven maar je kunt het ook oplossen in water en het dan bij jezelf inspuiten. Het kan ook met behulp van een chemisch proces tot crack gemaakt worden. Het roken hiervan wordt base genoemd en het wordt vaak gerookt met een waterpijp, een speciaal pijpje of met folie. Het is lichamelijk niet verslavend maar geestelijk wel.

 

De werking

Cocaïne stimuleert het centrale zenuwstelsel, versnelt de hartslag en ademhaling en verhoogt de bloeddruk. Bij de gevoelde effecten spelen lichamelijke conditie, het lichaamsgewicht en de verwachting van het gebruiken een grote rol.

 

Op korte termijn werkt het stimulerend, het onderdrukt het gevoel van moeheid en honger en je voelt meer energie. De gevolgen op langere termijn zijn gewichtsverlies, slapeloosheid, angst, waanbeelden, snel op de teentjes getrapt zijn, achterdocht, agressiviteit, depressie na het stoppen van intensief gebruik en uitputting van het lichaam.

 

Het is binnen een half uur uitgewerkt. Mensen die te vaak cocaïne gebruiken worden rusteloos en snel geïrriteerd en gaan in hun eigen wereldje leven.Waar komt het vandaan?

 

De cocaplant komt oorspronkelijk uit het Andes gebergte. Hier werden de bladeren altijd al gekauwd omdat ze stimulerend werken. De Inca’s gebruikten dit niet zo maar en na de overname van Zuid-Amerika door de Spanjaarden is het verder verspreid totdat in de negentiende eeuw werd ontdekt wat de werkzame stof in de bladeren was. Aan het eind van de negentiende eeuw kreeg cocaïne een slechte naam en het werd na de eerste wereldoorlog zelfs verboden.

 

De risico’s

Wie vaak en veel cocaïne gebruikt, kan zijn eetlust verliezen, vermageren en de conditie wordt erdoor aangetast. De weerstand tegen infecties wordt ook slechter. Je kunt beter nooit beginnen aan de combinatie cocaïne – alcohol. De alcohol verdooft en maakt dronken, de cocaïne pept weer op. Dat gaat elkaar tegenwerken en het is bovendien niet gezond. Het hart en de lever moeten dan extra gaan werken. Je voelt minder goed hoeveel je hebt gedronken en je gaat dus gewoon door. Je weet je grens dan niet meer. Als je vaak gebruikt kun je het gevoel hebben dat er beestjes onder je huid zitten. Je gaat dan krabben, soms zelfs totdat het gaat bloeden. Door het snuiven van cocaïne trekken de bloedvaten in de neus samen. Bij veelvuldig gebruik kan het slijmvlies in de neus hierdoor beschadigen. Dit gaat zeer doen in de neus. Als cocaïne bij het snuiven in de voorhoofdsholte terechtkomt, kan het daar verstoppingen en hoofdpijn veroorzaken. Door het onveilig spuiten van cocaïne kunnen spuitabcessen ontstaan.

 

Mensen met een zwak hart, zwakke vaten, hoge bloeddruk, suikerziekte of epilepsie moeten extra uitkijken met drugs.

 

GHB

Hoe ziet GHB eruit?

 

GHB is verkrijgbaar in vloeibare vorm, en wordt dan verkocht in buisjes van 5 ml. Het is, in mindere mate, ook als pil of in poedervorm verkrijgbaar. GHB is geurloos en heeft een sterk zoute smaak.

 

Wat is GHB?

GHB wordt via het bloed in de hersenen opgenomen. De werking begint tussen de 5 en 30 minuten na de toediening van het middel en werkt ongeveer 3 uur door. GHB wordt door sommige gebruikers zelf gemaakt. De gevaren voor de gezondheid zijn dan extra groot. Het schoonmaakmiddel GBL is één van de grondstoffen van GHB. Dit is een stof die gebruikt kan worden voor het verwijderen van lijm of verf. Sommigen gebruiken GBL als drugs. Dat is erg gevaarlijk, het is twee keer zo sterk als GHB en in onverdunde vorm is het erg irriterend voor de slijmvliezen. Verder kan het allerlei organen aantasten, zoals de slokdarm.

 

GHB in recreatief gebruik

De positieve effecten, en dus de reden dat mensen de drug bewust nemen, zijn een warm gevoel en een gevoel van kalmte. Om deze reden is de drug ook zo populair als partydrug of loungedrug. Afhankelijk van de dosering kun je je er verdoofd of aangeschoten door voelen, en soms zelfs dronken. Het kan je ook meer opgewekt maken, en de omgang met andere mensen tijdelijk wat versoepelen. Het neemt ook remmingen en angsten geheel of gedeeltelijk weg. Het verhoogt het libido of de seksuele lust en zorgt ervoor dat je seks langer vol kunt houden. Als rapedrug is GHB bijzonder effectief. Iemand die deze stof heeft gebruikt zal minder snel bezwaar maken tegen gedwongen seks (verkrachting). Ook het gevoel alsof je een kater hebt nadat je speed of XTC hebt gebruikt wordt minder.

 

De bijwerking van GHB

Naast de prettige gevolgen heeft GHB een hele waslijst aan negatieve gevolgen, te weten de volgende:

 

· Duizeligheid

· Hallucinaties

· Verwarring

· Agressie

· Hoofdpijn

· Transpiratie

· Misselijkheid

· Overgeven

· Buikpijn

· Depressieve episoden

· Bedplassen

· Slaapwandelen

· Hevige nachtmerries

· Orthostatische hypotensie (lage bloeddruk)

· Nystagmus (oogbewegingsafwijking)

· Ataxie (verstoord evenwicht)

· Spierzwakte

· Amnesie (geheugenverlies)

· Hyperglykemie (verhoogde bloedglucosespiegel)

· Hyperthermie (onderkoeling)

· Overmatige speekselaanmaak

· Ademhalingsdepressie

· Apnoe (ademstilstand)

 

Verslaafd aan GHB

Veel mensen scharen GHB niet onder drugs die tot een verslaving kunnen leiden, maar dat is onterecht. GHB heeft wel degelijk een verslavende werking. Een verslaving ontstaat niet na eenmalig gebruik, maar pas na een wat langere periode van regelmatig gebruik. Ontwenning kan zo hevig zijn dat dit leidt tot psychoses, ernstige agitatie, tachycardie, verhoogde bloeddruk, sedatie, verwardheid, ongecontroleerde spiersamentrekkingen, tremoren en een delirium (met hallucinaties). Dit kan al optreden na onthouding van 1 uur, en mogelijk tot ruim twee weken aanhouden.

 

Speed (amfetaminen)

Wat zijn amfetamine?

 

Wanneer we het hebben over amfetaminen bedoelen we stoffen die een stimulerend effect hebben op het centrale zenuwstelsel. Amfetaminen komen heel snel in de bloedbaan terecht en hebben een werking vergelijkbaar met adrenaline. Dit effect wordt soms wel aangeduid met de “fight or flight” respons, oftewel een vlucht of vecht respons. De lichamelijke gevolgen hiervan zijn onder andere:

· Verhoogde bloeddruk

· Verhoogde hartslag

· Het verwijden van longblaasjes

· Het verhogen van de bloedsuikerspiegel

· Het lichaam voorbereiden op een noodtoestand

 

Amfetamine is een populaire drug. Circa 3% van de jongeren tussen de 12 en 19 jaar zegt ooit amfetaminen gebruikt te hebben.

 

Hoe zien amfetamine eruit?

Amfetamine wordt in veel gevallen verwerkt tot een poederachtige substantie, amfetaminesulfaat genoemd. De meeste mensen kennen dit amfetaminesulfaat echter onder de namen speed, pep of amf. Het poeder heeft een witte kleur en wordt dikwijls vermengd met andere poeders, zoals talkpoeder en paracetamol. Deze andere poeders maken vaak meer dan 90% van de werkelijke verkochte stof uit. Amfetaminen worden over het algemeen gesnoven.

 

Amfetamine wordt ook verkocht in de vorm van een kleverige pasta, ook wel ‘base’ genoemd. Deze pasta is over het algemeen drie tot vijf keer meer zuiver van amfetaminesulfaat.

 

Er bestaat ook nog een rookbare versie van amfetamine, dit wordt ook wel ‘ice’ genoemd en is vrij zeldzaam. Het effect van ‘ice’ is veel sterker dan de andere vormen van amfetamine. Het effect kan tot wel 40 uur aanhouden en wordt beschouwd als één van de meest verslavende middelen die er bestaan.

 

Het effect van amfetamine

De eerste effecten van amfetamine treden ongeveer een half uur na inname op. Deze effecten houden circa vier tot zes uur aan en bestaan voornamelijk uit de volgende verschijnselen:

· Men krijgt meer energie

· Men wordt alerter

· Men wordt spraakzamer

· Men begint sneller adem te halen

· Men verliest de eetlust

 

Deze verschijnselen worden veroorzaakt doordat het lichaam het idee krijgt dat er een acute noodtoestand is waarop het optimaal voorbereid moet zijn. Dit heeft het gevolg dat het lichaam wanneer de stof uitgewerkt is compleet uitgeput is omdat het alle zeilen bijgezet heeft om de noodtoestand de baas te kunnen.

Dit heeft ook weer diverse gevolgen:

· Hartritmestoornissen

· Diarree

· Een vieze smaak in de mond

· Veel moeten plassen

· Transpireren

 

Vrouwen die op regelmatige basis amfetaminen gebruiken merken soms dat de menstruatie onregelmatiger wordt of soms zelfs uitblijft. Wanneer men amfetaminen in combinatie met de anticonceptiepil gebruikt moet men extra alert zijn. Beide middelen verhogen namelijk de bloeddruk en dit kan tot gevaarlijke situaties leiden.

 

Amfetamine en verslaving

Bij een verslaving wordt er dikwijls onderscheid gemaakt tussen een psychische en fysieke verslaving. Amfetaminen veroorzaken met name een psychische afhankelijkheid en soms zelfs verslaving.

 

Mensen die op regelmatige basis amfetaminen gebruiken krijgen over het algemeen geen intense hunkering naar het middel wanneer zij deze een tijd niet gebruiken. Er kan echter wel tolerantie optreden. Met tolerantie wordt bedoeld dat de gebruiker steeds meer van hetzelfde middel nodig heeft om hetzelfde effect (roes) te verkrijgen.

 

XTC

Cellulaire werking

 

XTC werkt op ons lichaam doordat het de werking van serotonine, een neurotransmitter, verhoogt. Om ervoor te zorgen dat de cellen van het zenuwstelsel alleen signalen doorgeven aan specifieke zenuwcellen, heeft elke specifieke zenuw zijn eigen neurotransmitter.

 

De stof serotonine, die een grote rol speelt bij de werking van XTC, is een neurotransmitter. Hij is vooral betrokken bij de controle over:

· Eetlust

· Slaap

· Geheugen en leren

· Temperatuurregulatie

· Stemming, gedrag

· Hart en bloedvaten

· Spierspanning

· Klierregulatie

· Depressie

 

In de normale situatie zit serotonine opgeslagen in blaasjes aan het uiteinde van een axon. Wanneer hier een elektrisch signaal aankomt, versmelten de blaasjes met de wand van het neuron, en komt de serotonine vrij in de synaps. Via de synaps drijven de serotonine moleculen naar de volgende neuron en maken hier een binding met de receptor. Wanneer het signaal doorgegeven is, laat serotonine weer los van de receptoren en gaat via de synaps weer terug naar het neuron waar hij vandaan kwam door middel van een heropname eiwitten. Niet alle serotonine moleculen keren terug naar hun neuron, ook worden er serotonine moleculen afgebroken door monoamino-oxidase ook wel MAO genoemd. Dit zijn enzymen die aminen afbreken.

 

Daarnaast breken MAO’s ook norad, renaline en adrenaline af. Wanneer men XTC heeft gebruikt gebeuren er twee dingen in de hersenen. Ten eerste zorgt de stof in XTC, MDMA, ervoor dat serotonine niet kan terugkeren naar zijn neuron. Hij doet dit door een verbinding te maken met de heropname eiwitten, waardoor deze hun functie verliezen. Serotonine kan niet terugkeren naar het neuron, en zo zorgt MDMA er dus voor dat er een ophoping ontstaat van serotonine in de synaps.

 

Naast het stoppen van de terugkeer van serotonine zorgt XTC ook ervoor dat er meer serotonine wordt afgegeven dan normaal. Ook dit doet hij door een binding te maken met de heropname eiwitten. Hij zorgt er namelijk voor dat deze zich als het ware omdraaien, waardoor de functie ook het tegenovergestelde wordt. In plaats van serotonine van de synaps terug naar het uiteinde van de axon te brengen, brengen ze serotoninen van het axon uiteinde naar de synapsspleet. Door beide processen ontstaat er dus een ophoping van serotonine in de synaps, mede hierdoor worden er meer signalen doorgegeven dan normaal waardoor men zich gelukzalig zal voelen.

 

Ook zorgt XTC voor een afgifte van adrenaline, waardoor men wakkerder blijft dan men gewoonlijk is. Vanaf het moment dat een XTC gebruiker de tablet inneemt duurt het niet lang voordat het middel begint te werken, meestal zo’n half uur tot een uur.

 

GOKVERSLAVING

Wie waagt er niet eens een gokje?

De een koopt een staatslot, de ander zoekt zijn geluk achter de gokkast, gaat naar de bingo of kaart om geld. Sommigen bezoeken een casino voor de gezelligheid, voor de spanning of voor snelle rijkdom. Gokken, spelletjes spelen al dan niet om een bepaalde inzet is een fenomeen dat zo oud is als de mensheid zelf. Het wagen van een 'gokje', speelzin, is een behoefte die bestaat.

 

Bij gokken staan twee begrippen centraal: geld en kans. Dat gebeurt bijspelletjes waarbij de uitkomst bepaald wordt door toeval of kans. Kennis, kunde of vaardigheid speelt bij gokken geen rol. Bij gokken zet je je geld in op een van de mogelijke uitkomsten van het spel. Het toeval bepaalt of je je geld juist ingezet hebt. Is dat het geval, dan krijg je de inzet of een veelvoud daarvan terug. Verlies je, dan ben je je inzet kwijt. Bij gokken speel je met geld. Je levert je geld over aan het toeval. Duidelijk is dat de kans op verlies en winst gepaard gaat met veel emoties. Mensen vinden gokken spannend. Je zit in de spanning of je het geld kwijt zal raken of dat je een grote klapper zal maken. Opvallend is dat he juist deze spanning is die het gokken voor velen zo aantrekkelijk maakt.

 

Helaas is het zo dat sommigen door het spelen van wat eerst een leuk en aantrekkelijk spelletje lijkt, in de problemen raken. Het gokken biedt hen een kick waar ze niet meer buiten kunnen. Ze blijven gokken, ook al stapelen de schulden zich torenhoog op. Ze verwaarlozen vrienden, werk of school. Uiteindelijk beheerst gokken hun hele leven. Dan is er sprake van gokverslaving