GGZ richtlijnen

Binnen het werken in de gezondheidszorg is het altijd belangrijk rekening te houden met de mens achter de klachten. In de GGZ is het vaak lastig om een juiste diagnose te kunnen stellen omdat je vaak geen eenduidige lab-uitslag hebt of een röntgenfoto waarmee je de diagnose kunt stellen. Je bent veel meer afhankelijk van observaties en gesprekken waarin je de juiste vragen stelt om te achterhalen wat de klachten of beperkingen van de cliënt zijn.

 

Toch is er al veel onderzoek gedaan om te bepalen welke onderzoeken kunnen worden uitgevoerd en welke behandelingen er vervolgens ingezet kunnen worden. Deze ervaringen zijn vaak evidence based en vormen de basis voor protocollen en richtlijnen.

 

Evidence based werken (EBW) houdt in dat je behandelingen aanbiedt waarvan op grond van wetenschappelijk onderzoek het beste resultaat mag worden verwacht. Om een evidence based behandeling goed uit te kunnen voeren is de klinische blik van de professional uitermate belangrijk.

 

Richtlijnen worden vaak verward met protocollen. Er zijn echter duidelijke verschillen, vooral door de mate van flexibiliteit die zij in zich dragen.

 

Een richtlijn is een binnen de medische beroepsgroep overeengekomen gedragslijn voor gepaste zorg. Klinische richtlijnen zijn systematisch ontwikkelde aanbevelingen om zorgverleners en patiënten te helpen bij beslissingen over passende zorg in specifieke situaties', en vormen zo een leidraad voor preventieve, diagnostische, therapeutische of organisatorische procedures. Het doel van een richtlijn is artsen en patiënten te helpen in de dagelijkse praktijk betere keuzes te maken. Zij hebben een functie voor zowel borging als verbetering van kwaliteit. Een richtlijn is gebaseerd op klinisch wetenschappelijke literatuur die op systematische wijze is weergegeven in een samenvatting.

 

Een protocol is een document dat vaak van een richtlijn is afgeleid. Het is specifieker en gaat meer in op de organisatorische context. Geven richtlijnen aan wat gedaan moet worden, protocollen beschrijven vooral hoe dat gedaan moet worden. Protocollen worden daarom veelal lokaal geformuleerd, waarbij rekening is gehouden met de mogelijkheden en de beperkingen van de praktijk.