Volgens de DSM-IV gelden de volgende diagnostische criteria voor anorexia nervosa:

• Weigering het lichaamsgewicht te handhaven op of boven de grens van vijfentachtig procent van het te verwachten gewicht voor mensen van dezelfde leeftijd en lengte.
  - Voor volwassenen wordt hiervoor in de praktijk meestal een Body Mass Index (BMI: het gewicht in kilo’s gedeeld door het kwadraat van de lengte in meters) van maximaal 17,5 als maat gehanteerd. Voor kinderen en adolescenten gelden lagere bovengrenzen, afhankelijk van geslacht en leeftijd.

• Intense angst om aan te komen terwijl er in werkelijkheid sprake is van ondergewicht.

• Stoornis in de lichaamsbeleving. Dit uit zich in ontkenning van de ernst van het huidige lage lichaamsgewicht, een vertekend beeld van het eigen lichaam, of in een onevenredig groot belang van het gewicht of de lichaamsvorm voor het gehele zelfbeeld.

• Bij vrouwen en meisjes na de eerste menstruatie: het wegblijven van de menstruatie gedurende drie opeenvolgende cycli. Wanneer de menstruatie alleen kunstmatig kan worden opgewekt door toediening van hormonen, zoals de anticonceptiepil, voldoet iemand óók aan dit criterium.

 

Subtypen anorexia nervosa

Er zijn twee subtypen van anorexia nervosa: het eetbuien/purgerende type en het beperkende type.

• Het eetbuien/purgerende type. Mensen met dit type van anorexia nervosa hebben geregeld last van eetbuien, of doen pogingen het eenmaal ingeslikte voedsel op onnatuurlijke wijze snel kwijt te raken door bijvoorbeeld een vinger in de keel te steken, laxeermiddelen of plasmiddelen te slikken, of door een klysma te plaatsen (purgeren).

• Het beperkende type. Mensen met dit type van anorexia nervosa doen alleen aan vasten. Deze mensen hebben dus niet geregeld last van eetbuien en proberen niet het voedsel op onnatuurlijke wijze kwijt te raken.

 

Behandeling Anorexia nervosa

Anorexia nervosa kan volgens de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen op vier manieren worden behandeld: met behandeling gericht op eetpatroon en gewicht, met psychotherapie, met medicijnen (farmacotherapie), en met specifieke interventies.

De Richtlijn Eetstoornissen gaat uit van een aantal uitgangsprincipes bij de behandeling van deze stoornissen.

Behandeling gericht op eetpatroon en gewicht

Behandeldoelen bij patiënten met Anorexia zijn o.a. het herstellen van een gezond gewicht en het normaliseren van het eetpatroon.

Psychotherapie

Behandeling met psychotherapie betreft ambulante psychotherapie, klinische therapie, en ambulante psychotherapie na klinische behandeling.

Behandeling met medicijnen

Behandeling met medicijnen is bij Anorexia van beperkte waarde. Het moet zeker niet als eerste therapie worden ingezet.

Specifieke interventies

Er zijn specifieke interventies gericht op het behandelen van zowel Anorexia nervosa als Boulimia nervosa. In de Richtlijn Eetstoornissen komen aan de orde:
psycho-educatie, verhogen motivatie, lichaamsbeleving en zelfhulp.

 

Boulimia nervosa

Boulimia nervosa is een eetstoornis. De belangrijkste kenmerken van boulimia nervosa zijn eetbuien met controleverlies, gedrag gericht op gewichtscontrole en extreme overbezorgdheid over lichaamsvorm en gewicht. Boulimia nervosa betekent letterlijk: honger als een rund door psychische oorzaak. Deze naam klopt eigenlijk niet. Mensen met boulimia nervosa gaan tijdens hun eetbuien door met eten, ook als ze geen honger meer hebben. Boulimia nervosa wordt ook wel afgekort tot BN of boulemie.

 

Symptomen boulimia nervosa

Kenmerken van boulimia nervosa zijn onder meer terugkerende eetbuien en pogingen het ingeslikte voedsel op onnatuurlijke wijze snel weer kwijt te raken om gewichtstoename te voorkomen.

Volgens de DSM-IV gelden de volgende diagnostische criteria voor boulimia nervosa:

• Terugkerende eetbuien. Er is sprake van een eetbui als iemand in een beperkte tijd (bijvoorbeeld twee uur) een grote hoeveelheid voedsel naar binnen werkt en het gevoel heeft geen controle meer te hebben over het eten.

• Terugkerende pogingen het eenmaal ingeslikte voedsel op onnatuurlijke wijze snel weer kwijt te raken, om zo gewichtstoename te voorkomen. Voorbeelden zijn: vinger in de keel steken, vasten, laxeer- of plasmiddelen slikken, klysma's en overmatige lichaamsbeweging.

• Beide gedragingen – eetbuien en pogingen tot gewichtsafname – komen twee maal per week of vaker voor, zeker drie maanden lang.

• Het oordeel dat de persoon over zichzelf heeft wordt zeer sterk bepaald door preoccupaties over lichaamsvorm en gewicht.

• Als de stoornis optreedt samen met anorexia nervosa geldt de laatstgenoemde diagnose.

   

Subtypen boulimia nervosa

Er zijn twee subtypen van boulimia nervosa: het purgerende type en het niet-purgerende type.

• Het purgerende type. Mensen met dit type van boulimia nervosa proberen regelmatig het voedsel op onnatuurlijke wijze snel kwijt te raken. Bijvoorbeeld door een vinger in de keel te steken, laxeermiddelen of plasmiddelen te slikken, of door een klysma te gebruiken

• Het niet-purgerende type. Mensen met dit type van boulimia nervosa hebben andere methoden om eetbuien te compenseren. Bijvoorbeeld vasten of overmatige lichaamsbeweging.

 

Behandeling Boulimia nervosa

Boulimia nervosa kan volgens de Multidisciplinaire Richtlijn Eetstoornissen op drie manieren worden behandeld: met psychotherapie, met specifieke interventies, en met medicijnen (farmacotherapie).

De Richtlijn Eetstoornissen gaat uit van een aantal uitgangsprincipes bij de behandeling van eetstoornissen.

 

Psychotherapie

Behandeling met psychotherapie wordt onderverdeeld in cognitieve gedragstherapie, interpersoonlijke therapie en gedragstherapie.

Behandeling met medicijnen

Wanneer cognitieve gedragstherapie geen of weinig effect heeft is het gebruik van antidepressiva aan te raden.

Specifieke interventies

Tevens zijn er specifieke interventies gericht op het behandelen van zowel Anorexia nervosa als Boulimia nervosa. In de Richtlijn Eetstoornissen komen aan de orde: psycho-educatie, verhogen motivatie, lichaamsbeleving en zelfhulp.

 

BED - Binge Eating Disorder.

BED kan je grotendeels vergelijken met boulimia. Echter bij boulimia worden de eetbuien gecompenseerd. Bij BED gebeurd dit niet. eetbuien zijn grote hoeveelheden voedsel die in relatief korte periode worden genuttigd, de persoon kan niet meer stoppen met eten. Deze hoeveelheden kunnen oplopen tot wel 10 000 kcal. Dit is de hoeveelheid voedsel wat een gezond persoon in 5 dagen zou eten. Tijdens de eetbuien is deze persoon in een soort van roes, men hoeft niet te denken aan wat er in hun leven gebeurt. Op dat moment is het enkel hun en het eten. Na deze eetbui heeft de persoon heel veel last van schuldgevoel en walging over hun lichaam. Ondanks deze nare gevoelens komen de eetbuien terug. Het is een cirkel die zich maar blijft herhalen.

 

Kenmerken

Volgens de DSM-IV moeten BED patiënten aan enkele kenmerken voldoen alvorens ze deze diagnose krijgen.

• Je hebt last van eetbuien die regelmatig terugkomen. Tijdens deze eetbuien eet je in een korte periode een ongezonde hoeveelheid aan voedsel. Je bent het gevoel van controle tijdens een eetbui volledig kwijt. Je weet niet meer te stoppen met eten.

• Je eet tijdens een eetbui sneller dan je normaal doet.

• Je eet tot je je echt helemaal volgepropt voelt.

• Je blijft eten ook al heb je helemaal geen honger meer.

• Je voelt je depressief en walgt van je lichaam na een eetbui, je voelt je heel schuldig.

• De eetbuien komen tenminste 2 dagen per week voor gedurende 6 maanden.

 

Oorzaken

Er is niet 1 bepaalde oorzaak voor BED, meestal gaat het om een aantal dingen die ervoor zorgen dat iemand last krijgt van een eetstoornis. Er zijn 5 oorzaken die hiermee te maken kunnen hebben.

Erfelijkheid en genen.
Iedereen word geboren met een combinatie aan genen. Deze krijg je voor een deel van je vader en voor een deel van je moeder. Dit kunnen positieven dingen zijn, maar helaas ook minder positieve dingen zoals aanleg voor bepaalde ziektes. Dit geld ook voor BED. Wie uit een familie komt waar eetstoornissen in voor komen heeft zelf meet kans een eetstoornis te ontwikkelen. Uit onderzoek is ook gebleken dat er bepaalde genen bestaan waardoor je een grotere kans hebt op het ontwikkelen van een eetstoornis.

Biologische factoren.
In je hersenen zijn bepaalde stofjes die invloed hebben op je humeur. Soms loopt de regulatie van deze stofjes niet zoals het hoort. Dit vergroot de kans op een depressie en een eetstoornis.

 

Lichamelijke aanleg.
Wanneer er in je familie aanleg is voor overgewicht heb je ook meer kans op het ontwikkelen van een eetstoornis. De oorzaak hiervoor is dat mensen met overgewicht vaker gaan lijnen dan mensen die geen overgewicht hebben. Lijnen vergroot de kans op het ontwikkelen van een eetstoornis. Door te lijnen ben je veel bezig met gewicht en eten. Wanneer je lijnpoging mislukt krijg je last van het jojo-effect waardoor je meer gaat wegen dan voor je voor de lijnpoging deed. Hierdoor gaat je zelfbeeld naar beneden en begin je weer met lijnen. Je beland in een cirkel van lijnen en aankomen. Hierdoor heb je veel kans om een eetstoornis te ontwikkelen.

Het schoonheidsideaal.
In onze cultuur is slank zijn heel belangrijk. Ben je niet slank dan word je nagekeken en roddelen mensen over je. Modebladen staan ook vol met hele slanke mensen. Hierdoor raken mensen heel onzeker over zichzelf en hebben het gevoel te moeten voldoen aan dit schoonheidsideaal. Men gaat lijnen en heeft zo meer kans op het ontwikkelen van een eetstoornis.

Opvoeding

Sommige gezinsfactoren kunnen bijdragen aan het ontwikkelen van een eetstoornis.

• Je hebt het gevoel goed te moeten presteren.

• Een moeder die vaak aan lijnen doet.

• Ouders die ruzie maken over de opvoeding.

• Een scheiding.

• Extreem beschermend gedrag van 1 van de ouders tegenover het kind.

• Een slechte sfeer in huis.

• Er worden niet of bijna niet gepraat over emoties.

• Seksueel gebruik.

 

Psychologische kenmerken.

• De manier waarop je naar jezelf kijkt en hoe je met gevoelens omgaat, heeft ook invloed op het ontwikkelen van een eetstoornis.

• Weinig zelfvertrouwen.

• Negatief zelfbeeld.

• Faalangst

• Extreem gevoelig zijn voor kritiek.

• Niet goed emoties kunnen uiten.

• Een groot verantwoordelijkheidsgevoel.

• Neiging om altijd voor anderen te willen zorgen.

 

Gevolgen

Door de eetbuien kan iemand met BED last krijgen van schuldgevoel en schaamte. Ook zal de persoon somberder, snel geïrriteerd zijn, concentratieproblemen hebben en angstig zijn over de toekomst. Door overgewicht hebben mensen met BED last van lichamelijke klachten als: gewrichtspijn, rugpijn, vermoeidheid, slecht slapen, veel zweten, meer kans op hart- en vaatziekten en suikerziekte en een slecht gebit.Door het vele geld dat gestoken word in eetbuivoedsel kunnen mensen met BED financiële problemen krijgen. Ook gaan BED patiënten door een slecht lichaamsbeeld of eetbuidrang sociale situaties uit de weg. Hierdoor kan je somberder en eenzaam worden.