Enkele gesprekstechnische tips:

Open vragen naar klachten van de patiënt;

In het begin geen aantekeningen, maar kijk en luister;

Denk niet te snel: ik begrijp het wel;

Pas na enige tijd specifieke vragen stellen;

Het gesprek mag niet het karakter van een kruisverhoor krijgen;

Stel patiënten op hun gemak, door kalme, neutrale en vanzelfsprekende houding;

Moedig patiënten aan om meer over een moeilijk onderwerp te zeggen (vb. zelfmoordgedachten, “gekke” gedachten of seksuele activiteiten);

“Doorboor de psychische huid” van de patiënt alleen wanneer dat noodzakelijk is. (geen medisch voyeurisme)

Vergeet niet te laten blijken de problemen en gevoelens van de patiënt te signaleren en te begrijpen (het tonen van empathie);

Toon begrip voor opkomende emoties en vraag naar de aanleiding ervoor;

Let op de emoties die de patiënt bij uzelf oproept.

Kwaliteit:

wat is precies de aard van de klachten,

waarmee zijn deze vergelijkbaar?

Lokalisatie:

waar zit de klacht precies
alleen bij (onverklaarde) somatische klachten?

Chronologie:

wanneer zijn de klachten ontstaan,

zijn zij nooit eerder opgetreden,

hoe is het beloop,

hoe vaak treden zij op?

Kwantiteit:

hoe ernstig zijn de klachten momenteel en

gedurende de afgelopen periode,

welke invloed hebben zij op het functioneren (thuis, op school of werk, in de sociale relaties),

hoe ziet een doorsnee dag eruit?

Setting:

waar en onder welke omstandigheden treden de klachten op?

Factoren van invloed:

waardoor verminderen of verergeren de klachten,

wat is er al door de patiënt zelf aan gedaan?

wat was de behandeling tot nu toe (medicatie), met welk resultaat?

Begeleidende symptomen:

welke bij deze klachten passende symptomen zijn aanwezig?