PMT: psychomotorische therapie
Psychomotorische therapie wordt ook wel psychomotore therapie genoemd, en wordt vaak afgekort als PMT. Het is een methode binnen de lichaamsgerichte psychotherapie. In psychomotorische therapie is de cliënt samen met de therapeut bezig met het doen van lichamelijke activiteiten, oefeningen en opdrachten. Hierbij ligt de nadruk op het gebied van lichaamservaring en beweging. Hierbij is het doel van psychomotorische therapie het tot stand brengen van, of bijdragen aan, een gedragsverandering waardoor de psychische klacht van de cliënt verminderd of verdwijnt. Wanneer het verminderen van de ernst van de psychische klacht niet haalbaar is, leert psychomotorische therapie de cliënt om te gaan met de situatie en de klacht te accepteren.
Psychomotorische therapie (PMT) in praktijk
Door middel van beweging en lichaamservaring wordt het gedrag van de cliënt onderzocht, en worden er nieuwe ervaringen op het gebied van voelen en denken opgedaan door te experimenteren met ander gedrag. Als bewegingsoefeningen worden in psychomotorische therapie situaties uit de sport en het bewegingsonderwijs toegepast. Voorbeelden hiervan zijn zwemmen, balspelen of bewegen op muziek. Voor de oefening in lichaamservaring worden verschillende methoden toegepast, zoals ademhalingsoefeningen, ontspanningsoefeningen, en technieken uit bijvoorbeeld de sensory awareness en de bio-energetica. De psychomotorisch therapeut duidt daarbij de signalen die het lichaam van de cliënt afgeeft. Bewegingspatronen, lichaamstaal, ademhaling of lichaamshouding kunnen bijvoorbeeld wijzen op spanningen. Ook wordt er in psychomotorische therapie gelet op hoe de cliënt omgaat met de opdrachten, met zichzelf en met anderen.
Psychomotorische therapie wordt in groepsverband toegepast, maar bestaat ook als individuele therapie. De therapie is zowel geschikt voor kinderen als voor volwassenen en ouderen. PMT (psychomotore therapie) wordt veel toegepast binnen instituten, bijvoorbeeld bij revalidatie, geriatrie (ouderenzorg), verslavingszorg en in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Ook wordt psychomotorische therapie toegepast binnen psychiatrische klinieken. Daarnaast zijn er vrijgevestigde, individueel werkende psychomotorisch therapeuten met een eigen praktijk.
Psychomotorische therapie, bewegingsagogiek en bewegingstherapie
De termen psychomotorische therapie, bewegingsagogiek en bewegingstherapie worden veelal door elkaar gebruikt. Er is echter wel degelijk verschil tussen een psychomotorisch therapeut en een bewegingsagoog of bewegingstherapeut. Een psychomotorisch therapeut heeft verder doorgestudeerd dan een bewegingstherapeut en bewegingsagoog. Bij bewegingstherapie en bewegingsagogie ligt het doel van de therapie vaak lager, de nadruk ligt daarbij vaak op onder andere succeservaringen en plezier beleving.