Een psychose is een mix van verschillende symptomen. Die mix ziet er bij iedereen anders uit. Deze symptomen kun je hebben: je bent wantrouwig, je hoort stemmen, je bent depressief, je bent manisch (hyperactief en euforisch), je kunt je nergens toe zetten, je hebt moeite met concentratie, denken of leren.

Op dit moment telt Nederland ongeveer 150.000 mensen die aan schizofrenie lijden. Het is een progressief verlopende hersenziekte die bij het grote publiek nog altijd stuit op onbegrip en misverstanden. De vervreemding die zo opvallend is bij schizofrene patiënten, draagt daartoe bij. In 1983 verscheen de eerste druk van dit inmiddels terecht zeer bekend geworden boek. Het geeft de belevenissen weer van een gescheiden moeder die een schizofrene zoon heeft. Ze beschrijft hoe de ziekte zich tussen het vijftiende en dertigste levensjaar ontwikkelt. Met name de wanhoop rond de zich vreemd gedragende jongen en de onmacht bij de hulpverleners komt voortreffelijk naar voren.

Zelfdoding, nog steeds een taboe in onze samenleving. De nabestaanden worstelen met schuldgevoelens, gemis, kwaadheid, schaamte. De samenleving weet hier vaak geen raad mee. Allerlei verhalen rond de zelfgekozen dood doen de ronde. Dit boek wil proberen om zelfdoding onder de aandacht te brengen. De nabestaanden na een zelfdoding van een dierbare komen uitgebreid aan het woord. Zij vertellen openhartig over hun leven met een naaste die 'worstelde met het leven'.
Er is ook aandacht voor jongeren en scholen rond het thema zelfdoding. Zowel in België als in Nederland is er elke week een jongere te betreuren die door zelfdoding afscheid neemt van het leven.

Anders kijken naar autisme van Merel Boogaard is een uniek en positief alternatief voor het gangbare denken in beperkingen. Boogaard heeft asperger, volgens de reguliere benadering een stoornis , maar dat komt niet overeen met hoe zij zich voelt. Ze heeft daarom haar eigen perspectief op 'anders zijn' geformuleerd; een holistische visie op autisme, van binnenuit beschreven. Het resultaat: een waardevol boek door de rijkdom aan eye-openers voor mensen met autisme (én ADD en HSP), ouders en zorgverleners. Ruim 1% van de Nederlanders - ongeveer 190.000 mensen - heeft een vorm van autisme; Merel Boogaart ziet het als haar missie om zoveel mogelijk mensen met autisme te helpen met haar positieve, krachtige zienswijze.

Mensen met een ernstige psychiatrische ziekte willen niet altijd die hulp die onontbeerlijk is. Dit is het moment dat bemoeizorg toegepast moet worden. Maar hoe en wanneer dan precies? En wanneer vooral niet? Wat zijn de uitgangspunten? Hoe begin je? Het boek Bemoeizorg neemt je stap voor stap mee in deze zorg. Het is een werkboek dat dagelijks gebruikt kan worden. Vol met tips maar ook de valkuilen in deze complexe zorg. Gesprekstechnieken, onderhandelingstips, diagnostiek voor verpleegkundigen etcetera. Vandaar: 0% wetenschap.

Een heftig boek over aantrekken en afstoten van Caroline Kraus. Na het overlijden van haar moeder verruilt Caroline haar veilige upper-middle-class leventje aan de oostkust voor een nieuw leven in San Francisco. In de lokale boekhandel waar ze gaat werken, ontmoet ze Jane. Op het eerste gezicht lijkt ze een inspirerende en energieke jonge vrouw, die Caroline de aandacht en vriendschap geeft die ze op dat moment hard nodig heeft. Maar langzamerhand ontdekt ze dat achter dat open en lieve karakter van Jane nog een persoon schuilgaat: iemand die bedriegt, manipuleert en zelfs fysiek geweld gebruikt. Iemand die de onbedwingbare behoefte voelt alles wat mooi is kapot te maken.

De borderline-persoonlijkheidsstoornis kenmerkt zich door een explosief mengsel van verschijnselen, zoals het opvallende vermogen om schijnbaar zelfvertrouwen en charme plotseling te laten omslaan in hulpeloosheid, razernij en zelfmoordneigingen; manipulatief gedrag; extreme verlatingsangst; zwart-witdenken; permanente problemen en ruzies met anderen; weinig zelfrespect en een chronisch gevoel van leegheid. Zo'n twee procent van de bevolking lijdt eraan, waarvan driekwart vrouwen. 
Mensen die met borderline-patiënten in aanraking komen, voelen zich vaak schuldig en hebben het gevoel dat zij tekortschieten. Dit geldt niet alleen voor familieleden en vrienden, maar ook voor veel therapeuten.
 

Op vijftienjarige leeftijd wordt Sally, Michael Greenbergs dochter, getroffen door een acute psychose. Ze heeft de verschrikkelijkste hallucinaties: ze waant zich God, schreeuwt en trapt om zich heen, en lijkt voor haar omgeving onbereikbaar geworden. Van het ene op het andere moment zijn vader en dochter vreemden voor elkaar.

Natascha Kampusch wordt op 2 maart 1998 op weg naar school ontvoerd door Wolfgang Priklopil. Ze is dan tien jaar oud. Priklopil zal Natascha achtenhalf jaar gevangen houden, in een keldertje van amper vijf vierkante meter. Pas in 2006, tijdens een onbewaakt ogenblik, ziet Natascha kans te vluchten. De diefstal van mijn jeugd is het verhaal van een meisje dat vocht; een meisje dat iets onvoorstelbaars wist te overleven en nooit de moed heeft opgegeven.

Dit is het huiveringwekkende relaas van de vijftienjarige Marieke. Als ze voor het eerst sinds haar opname naar buiten mag voor een wandeling, wordt ze door haar lotgenoten voortgeduwd... in een rolstoel. Ze weegt dan nog maar 36 kilo. In het dagboek dat ze bijhoudt vanaf haar opname in de kliniek, beschrijft ze haar gevecht tegen een eetstoornis. Op haar eigen sympathieke toon geeft de auteur je een kijkje in wat de ziekte anorexia met je doet. Leven in een roes van denken aan eten, calorieën tellen en verbranden. Veel sporten en zinloze bewegingen maken om een onsje méér kwijt te raken. Maar het is niet alleen maar lijnen en afvallen. De worsteling met aspecten als onzekerheid, eenzaamheid, niet aardig gevonden worden, zich rot en minderwaardig voelen, zijn ook ingrediënten die met deze ziekte te maken hebben. En daar vertelt Marieke op meeslepende wijze over.

Lea is een gelukkige huisvrouw, ze heeft alles wat haar hartje begeert: een ambitieuze echtgenoot, een mooi huis en geld in overvloed. Alles verandert als haar man Harry besluit dat het tijd is voor een kind. Als Harry jr. na een helse bevalling in zijn wiegje ligt, blijkt de roze wolk een onweersbui te zijn...

De hoofdpersonen in de beroemde sociale romans van Yvonne Keuls, waarin fictie en werkelijkheid een hechte eenheid vormen, zijn sterke figuren die in een ellendige situatie terecht zijn gekomen. Thema's als leed en onmacht, angst en het grote gemis aan liefde, maar ook schuld en eigen verantwoordelijkheid worden met liefde behandeld.In De moeder van David S. beschrijft Yvonne Keuls een aantal jaren uit de geschiedenis van een gezin waarvan de oudste zoon David aan drugs verslaafd is. Het gezin raakt volkomen ontredderd, maar Len - de moeder - weigert de jongen los te laten. Ze ziet hem afglijden naar steeds zwaardere drugs. Len beseft dat ze, wil ze ooit weer een normaal leven kunnen leiden, afstand moet nemen van het probleem.

Wat gebeurt er ná een zelfmoord? Dan komen voor de nabestaanden de vragen: hadden ze dit kunnen zien aankomen, hadden ze het kunnen voorkomen? Bram Hulzebos en Bram Bakker stelden deze vragen open en direct aan familie en vrienden en kregen opmerkelijke antwoorden. Zo bleken de achterblijvers zich vaak buitengesloten te voelen op het moment dat hun familielid of vriend in aanraking kwam met professionele hulpverlening. Hoe komt dat? Bakker en Hulzebos zijn niet bang voor ongemakkelijke conclusies.
In deze nieuwe editie van dit belangrijke boek wordt teruggekeken op de mensen die eerder hun verhaal vertelden. De schrijvers voegden nieuw materiaal toe en gingen terug naar de nabestaanden om te zien hoe het nu met ze is.

In Nederland plegen jaarlijks rond de 1.500 mensen zelfmoord, en worden er nog eens tien keer zoveel pogingen tot zelfmoord gedaan. Daar wordt weinig over gepraat, ook door hulpverleners. Wat beweegt degene die uit het leven wil stappen? De doden kunnen we het niet meer vragen, de levenden wel.Monique Janssens interviewde zestien mensen die een zelfmoordpoging deden. Daaruit komt een indrukwekkend beeld naar voren van levens vol tegenslag en rampspoed, maar ook van hoop en hervonden kracht. De interviews zijn inspirerend voor hulpverleners en moedgevend voor mensen die worstelen met een doodswens. Voor nabestaanden die de zelfmoord van een geliefde trachten te bevatten, kan het boek een tip van de sluier oplichten.Jan Swinkels werpt vanuit zijn deskundigheid als psychiater en wetenschapper een blik op de bestaande kennis over suïcide en geeft aanwijzingen die kunnen bijdragen aan het voorkomen ervan. Ook zijn adressen van hulpinstanties opgenomen.Een indringend boek, dat het taboe rond zelfmoord poogt te doorbreken.

"Emma wil leven', gebaseerd op de gelijknamige documentaire, is een hartverscheurend verhaal over anorexia, samengesteld door Josha Zwaan die vele uren filmmateriaal keek en intensief met de ouders van Emma, artsen en andere ervaringsdeskundigen heeft gesproken. De documentaire "Emma wil leven' van Jessica Villerius, over een meisje dat de strijd tegen de ziekte anorexia verloor, maakte veel reacties los. Dit gelijknamige boek diept het verhaal van Emma uit, en plaatst haar gevecht in een breder perspectief. De geschiedenis van Emma geeft ouders, familieleden en hulpverleners een indringend beeld van de impact van deze ziekte, en de hiaten in en verbeterpunten voor de hulpverlening.

Zestig miligram antidepressiva en veertig miligram antipsychotica, zestien jaar ben ik. Heb je het dan even voor elkaar? Nee. Het gleed langzaam in me. Waarom glijdt het er niet weer langzaam uit?? Charlie is 14, woont bij haar ouders, zit op het gymnasium, heeft veel vrienden en wil later rechten studeren. Kortom, ze lijkt een doodnormale, gelukkige puber. Dan besluiten haar ouders te scheiden en staat haar leven op zijn kop. In de twee jaar daarna gaat het steeds slechter met Charlie en als ze 16 is, constateert de huisarts dat ze depressief is. Een periode volgt van pillen, psychologen, paniekaanvallen, zichzelf snijden, een zelfmoordpoging en uiteindelijk opname in een kliniek. Op een dag schrijft ze een afscheidsbrief en plots beseft ze wat voor geweldige mensen ze om zich heen heeft. Ze weet dat ze absoluut geen afscheid van hen wil nemen. Dit is het keerpunt en langzaam klimt ze omhoog uit het diepe dal. Een taboedoorbrekend en openhartig boek voor tieners, ouders en voor iedereen die beroepsmatig betrokken is bij de behandeling van depressieve jongeren.

Het is - opnieuw - een bijzonder interessant boek geworden. Pieter beschrijft hierin hoe hij na de publicatie van zijn eerste boek in een manie terechtkomt en zich achtereenvolgens Gandhi en God waant.De ervaringen die zijn familieleden, vrienden en oud-collega´s in dit boek beschrijven, laten ook de andere kant zien, wat het betekent voor de directe omgeving van iemand die manisch-depressief is. Ook zij hebben levenslang.Evenals met zijn eerste boek Ik houd van mijzelf… en dat is wederzijds heeft Pieter ook nu weer kans gezien een boeiend en waardevol document te schrijven. Zeer openhartig en met veel humor.

Sanne (1987) levert dagelijks een gevecht om zich niet te snijden, een strijd die ze vaak verliest. Dat een meisje zichzelf zozeer toetakelt dat ze opgenomen moet worden in het ziekenhuis, lijkt voor de meeste mensen onvoorstelbaar. Met ‘Groter zal ik Zijn’ maakt Sanne het onbegrijpelijke begrijpelijk, In een nuchtere,m gevoelige stijl, zonder veel drama beschrijft ze haar ongelooflijke geschiedenis.

Temple Grandin is een van ’s werelds bekendste en meest getalenteerde volwassenen met autisme. In Het autistische brein doet zij verslag vanuit de voorhoede van het autismeonderzoek, mede aan de hand van scans van haar eigen brein. En ze neemt stelling.

Zo houdt ze een hartstochtelijk pleidooi voor het onderkennen van de enorme impact die zintuiglijke ervaringen hebben op mensen met autisme, en de sociale of emotionele problemen die ze daardoor ondervinden. Ze is er bovendien fel op tegen dat mensen getypeerd worden op basis van een etiket uit de DSM.

Grandin verlegt de gebruikelijke focus op tekortkomingen van mensen met autisme naar hun sterke kanten. Op die manier kunnen ze, met of zonder hulp, gericht bouwen aan hun toekomst. Grandin zelf heeft bijvoorbeeld veel profijt van haar oog voor detail, denken vanuit dieren in de veehouderij, en bottom-up aanpak van problemen en projecten.
 

Elizabeth Wurtzels onthutsende en persoonlijke verslag van de strijd tegen haar chronische depressie en de behandeling met het middel Prozac. Wurtzels specifieke vorm van depressie is gerelateerd aan de moderne tijd en de omstandigheden uit haar jeugd, haar problemen zijn dan ook voor velen herkenbaar.

Onderzoek toont dat 7 - 18% van de pubers zichzelf wel eens bewust beschadigt. Bij volwassenen ligt dat percentage rond 4%. In Het meisje met de schaar vertelt Aurelia Brouwers haar schokkende en ontroerende levensverhaal. Op haar vijftiende is Aurelia een vrolijke puber. Door haar streven naar perfectionisme en het overlijden van een goede vriendin raakt ze echter steeds meer met zichzelf in de knoop. Op een dag kan ze de pijn in haar hoofd niet meer aan. Ze pakt een scheermesje en beschadigt zichzelf. Al snel wordt duidelijk dat er iets mis is met Aurelia. Hoe vaak en hoe hard iedereen roept dat ze ermee op moet houden zich te beschadigen, ze gaat er mee door.

Viktor Staudt heeft een goede baan, houdt zich fysiek en mentaal in conditie met hardlopen en zwemmen en stort zich regelmatig in het uitgaansleven. Ogenschijnlijk gaat het goed met hem, maar wat bijna niemand weet is dat Viktors leven wordt beheerst door paniekaanvallen en depressies. Hulpverleners kunnen hem niet helpen of bereiken. Als Viktor geen uitweg meer ziet, besluit hij op station Amsterdam RAI voor de trein te springen. Hij overleeft de zelfmoordpoging, maar raakt zijn benen kwijt. Het is wrang dat pas ná deze dramatische gebeurtenis een goede diagnose (borderline-persoonlijkheidsstoornis) werd gesteld en Viktor de juiste medicijnen kreeg voorgeschreven.
Het verhaal van mijn zelfmoord is een aangrijpend levensverhaal; een uniek boek voor (familieleden en vrienden van) mensen met angsten en ernstige depressies en voor professionals in de medische wereld.

Vaak treft schizofrenie vriendelijke en gevoelige jongvolwassenen. Ook voor de directe omgeving betekent dat het begin van een lijdensweg. Wat gebeurt er met mijn kind, broer, zus, geliefde, vriend? Hoe loopt dit af? Wat je ook probeert – liefde, begrip, grenzen stellen, meegaan in de vreemdheid – niets helpt. Wat is de beste behandeling? En hoe ontstaat schizofrenie eigenlijk: door de opvoeding, de maatschappij, de hersenen, erfelijkheid, blowen, stress, voeding?
De behandelaars en wetenschappers van de Adolescentenkliniek van het amc stellen zich deze vragen al vijfentwintig jaar. Zij dringen steeds verder door in de geheimen van schizofrenie en trachten steeds betere behandelmethoden te ontwikkelen. Dit boek laat zien hoe de staf van een gerenommeerde schizofreniekliniek met vallen en opstaan steeds betere antwoorden vindt op de vraag: Hoe te leven met schizofrenie?

Een indrukwekkende semi-autobiografische roman over een schizofreen meisje. Hannah Green's half autobiografische roman is een tijdloze en onvergetelijke beschrijving van een geestesziekte. Gevangen in de duisternis van haar schizofrenie probeert de zestienjarige Deborah met behulp van een briljante psychiater drie jaar lang los te komen van haar belagers. Met een openhartig nawoord waarin de schrijfster zonder enige terughoudendheid vertelt over haar ziekte en haar leven daarna.

Pieter Overduin (Rotterdam, 1969) lijdt nu ruim tien jaar aan manisch-depressiviteit. In die periode heeft hij dagboekaantekeningen gemaakt. Korte fragmenten uit zijn dagelijks leven. Indringend, aangrijpend en af en toe ook buitengewoon komisch. Overduin beschrijft hoe de ziekte zich bij hem heeft geopenbaard en de wijze waarop hij er daarna mee is omgegaan. Met heel veel vallen en na geruime tijd toch weer opstaan. Hij laat zien wat het ook voor zijn familieleden betekent, welke effecten de medicatie heeft en hoe hij mede dankzij de medicijnen nu een zelfstandig leven kan leiden. Maar zonder de steun van zijn directe omgeving had hij het niet gered.Ik houd van mijzelf… en dat is wederzijds is heel direct en met veel gevoel voor humor geschreven. Zeer herkenbaar voor degenen die ook aan deze ziekte lijden of mensen in hun omgeving kennen die manisch-depressief zijn.

Elk jaar worden er duizenden kinderen seksueel misbruikt. In veel gevallen gebeurt dit binnen hun eigen families, en zowel het kind als de mensen in de omgeving zwijgen erover. Ook Isabelle Aubry ging jarenlang gebukt onder het grote geheim dat ze met zich meedroeg: het stelselmatige misbruik door haar vader. Tot ze op een dag besloot dat ze niet langer slachtoffer wilde zijn. In haar ontroerende, aangrijpende boek durft Isabelle Aubry voor het eerst te vertellen over de beproevingen die zij in haar kinderjaren moest doorstaan. Als volwassen vrouw is zij er na jarenlange therapie in geslaagd de slechte invloed van haar verleden achter zich te laten; zij is nu een gedreven voorvechter van incestslachtoffers. Ik was nog maar een kind is een indrukwekkend eerbetoon aan de menselijke waardigheid en de overlevingsdrang van een kind in de meest onvoorstelbare omstandigheden.

Anouche Adams had gedurende meerdere jaren te kampen met een ernstige neiging tot zelfdoding. Een aantal plannen werd door haar met ijzingwekkende precisie uitgevoerd, maar ze mislukten steeds op het laatste moment. Ik wou dat ik dood was s allerminst een handleiding over de verschillende manieren waarop je een eind aan je leven kunt maken. Het is de bedoeling van de auteur om zowel mensen die suïcide overwegen, maar ook hun partners en de mensen in hun omgeving goed en ondubbelzinnig te informeren over wat signalen en pogingen tot zelfdoding in feite betekenen, hoe je er het best mee omgaat en hoe serieus ze dienen te worden genomen. Zelfdoding wordt beschreven als een proces dat vaak wel - maar soms ook niet - nog kan worden gestopt. Daarnaast stelt de auteur uitdrukkelijk dat ook nabestaanden slachtoffers zijn. Daarom wordt ook aan hen in dit boek ruim aandacht geschonken.

Marguerita Singe maakt de gruwelijke Rwandese burgeroorlog van 1994 mee en komt als politiek vluchtelinge met haar man en drie kinderen in Nederland terecht. In Rwanda was ze iemand, en plots wordt ze niemand. Maar Singe, die lange tijd alleen maar dood wilde zijn, vecht terug als een leeuwin. Singe geeft een gezicht aan 'integratie' en 'multiculturele samenleving', op een emotionele, maar vaak ook op een grappige manier. Een boeiende, levensechte confrontatie tussen twee culturen en hoe je zo een nieuwe persoonlijkheid kunt opbouwen

Al jaren weten we dat het behandelen van mensen met een psychose, vooral degenen die geen ziektebesef hebben, uiterst lastig is. Ze willen geen behandeling. Vanuit de patiënt bekeken helemaal logisch overigens; waarom je laten behandelen wanneer je niet ziek bent! In dit boek beschrijft psychiater Jules Tielens een manier om wel contact te krijgen en te houden met deze ernstig getroffen mensen. Hij noemt deze techniek Verbindende Gesprekstechniek. Want succes in de behandeling van deze mensen ligt aan de kwaliteit van het contact.

Het verhaal van een vooraanstaand intellectueel die in een depressie raakte - en daar weer uitkwamIn een vroeg voorjaar valt Maarten van Buuren - veelgeprezen hoogleraar, vertaler en essayist - ten prooi aan een depressieve crisis. Bewegen, doen en denken vertragen en komen uiteindelijk tot stilstand. Alle levenslust verdwijnt in een grauwe mist en lost daarin op. Gelukkig weet hij dankzij een combinatie van pillen, praten en fietsen na verloop van tijd weer op te krabbelen.Van Buuren neemt je als lezer helemaal mee in zijn verhaal, want hij schrijft prachtig en is in staat tot een weldadige zelfironie. Kikker gaat fietsen! is een aangrijpend boek over volksziekte nummer 1 waarin velen zich zullen herkennen.

Sabine heeft ADHD. Ze zoekt steeds nieuwe uitdagingen en komt vaak in lastige situaties terecht. Ze wisselt bijna net zo vaak van opleiding als van vriendje. Ondertussen sport ze op topniveau en traint ze twintig uur in de week.Extra complicatie: haar vader. Hij is als militair uitgezonden geweest naar Bosnië. Wat hij daar allemaal heeft meegemaakt, weet Sabine niet precies. Hij praat er nooit over, maar ontploft wel om het minste of geringste. Die constante dreiging maakt het voor Sabine nog moeilijker om haar leven op orde te houden.

Judith van Manen had als tiener al eetproblemen en worstelde met haar zelfbeeld en perfectionisme. Toen ze begin twintig was, groeide dit uit tot een ernstige eetstoornis en een zware depressie. In Leeg geeft Judith een realistisch beeld van hoe een eetstoornis zich ontwikkelt, hoe je ook zonder een extreem laag gewicht een ernstige eetstoornis kunt hebben en wat er allemaal achter schuil kan gaan. Maar ze schrijft ook over de hoop die er is: het kan beter worden.Voor vrouwen vanaf 16 jaar die worstelen met eetproblematiek en voor hun omgeving, zoals ouders, gemeentewerkers en hulpverleners. Leeg is ook een aanrader voor mensen die niets met een eetstoornis te maken hebben. Zij zullen ontdekken dat ze zich in delen van het verhaal herkennen. Iedereen ervaart in zekere mate een leegte vanbinnen, al gaan we daar verschillend mee om. 'Als je wilt weten wat er zich afspeelt in het hoofd van een geliefde of patiënt met een eetstoornis, dan is dit je kans.

Yvonne Keuls verbleef een jaar lang in diverse psychiatrische inrichtingen om een boek te kunnen schrijven over het leven van de psychiatrische patiënt. Zij ontmoette daar mensen die haar inspireerden tot personages als Ida Been, Winnie, Appie, Lydia, Maurice W. en mevrouw Einstein. Omdat ze de meeste tijd doorbracht in het Psychiatrisch Centrum Bloemendaal te Loosduinen, besloot zij al haar personages daar onder te brengen. In Meneer en mevrouw zijn gek neemt zij haar lezers mee naar een wereld die naar haar gevoel 'echt' is: 'Niemand houdt de schijn op, iedereen is wat hij is en dat noemen ze dan gek.'

Ik heb 4 jaar op de afdelingen gewerkt waar Yvonne Keuls voor haar boek onderzoek heeft gedaan en ik kan uit eigen ervaring zeggen dat het echt zo gaat. (Rene)

Vanaf haar vroege jeugd was Arnhild Lauveng opgenomen op verschillende psychiatrische afdelingen. Ze was psychotisch en zelfdestructief, en er leek geen hoop voor haar te zijn. In Morgen ben ik een leeuw beschrijft Lauveng niet alleen de gesloten wereld vand e psychiatrie, maar ook haar schizofrene geesteswereld vol doodsangst, verwarring en machteloosheid. Een wereld waarin agressieve ratten en kwijlende wolven constant op de loer liggen, waar stemmen haar dwingen in zichzelf te snijden en het behang van de muren te eten. Een wereld warin ze langzaam zichzelf en haar taal kwijtraakt, en onverstaanbaar wordt voor anderen omdat ze alleen nog in codes kan spreken.

Als Emma van de ene op de andere dag opgenomen wordt op de paaz, weet ze één ding zeker: hier is een fout gemaakt. Ze heeft namelijk een leuke baan, een geweldige vriend en een goed leven, dus dat ze dood wil kan dan toch geen probleem zijn?

Het is het begin van Emma's zoektocht door de absurde wereld van de psychiatrische kliniek met al haar regels, pillen en diagnoses - een zoektocht naar de uitgang, maar boven alles een zoektocht naar zichzelf. Tijdens haar reis langs vreemde patiënten en nog vreemdere therapeuten, depressieve kerstballen en onverwachte vriendschappen, begint Emma te beseffen dat ze hier niet voor niets zit, en dat zij de enige is die kan bepalen of, maar vooral ook hóé ze ooit de paaz weer verlaat......
 

Een cabaretier met een depressie: je zou bijna denken dat het een grap is. Maar de depressie die Mike Boddé begin jaren negentig overviel, was beslist niet om te lachen. De allesverlammende ziekte dwong hem zijn samenwerking met Thomas van Luyn stop te zetten en zijn hele leven kwam in het teken te staan van de vraag: wat gebeurt er in godsnaam met me, en hoe word ik weer beter?

In Pil doet Boddé op zijn volstrekt authentieke manier verslag van deze gitzwarte periode in zijn leven, waarin ook nog eens zijn broer stierf aan kanker. Een boek over een totaal verlies van zelfcontrole, maar uiteindelijk ook over de helende kracht van humor en de farmaceutische industrie. Een verhaal dat Boddé móést vertellen, voor mensen met een depressie en hun omgeving: 'Als ik destijds zo'n boek had gehad, zou ik eerder uit die depressie zijn gekomen.'

Wie iets interessants wil lezen over psychiatrische aandoeningen legt zijn oor te luisteren bij ervaringsdeskundige literatoren als Geerten Meijsing en Rogi Wieg. Psychiaters die in toegankelijke taal over hun vak en de uitwassen ervan kunnen vertellen zijn dun gezaaid. De Amsterdamse psychiater Bram Bakker vormt hierop een uitzondering.In aanstekelijk geschreven betogen belicht Bakker de 'georganiseerde chaos' van de (ambulante) psychiatrische hulp en stelt op onorthodoxe manier urgente thema's aan de orde: het beddentekort en de gevolgen daarvan, de talloze verwarde mensen op straat, de prijs van psychofarmaca en de gevaren van een teveel aan therapie.

Het verhaal over leven met een echtgenoot die leed aan depressiviteit, maar bovenal een portret van twee mensen die zielsveel van elkaar hebben gehouden.Isa Hoes en Antonie Kamerling ontmoeten elkaar voor het eerst tijdens de audities van Goede Tijden, Slechte Tijden. De soap wordt een groot succes en Antonie is als hartenbreker Peter Kelder al snel razend populair. Antonie en Isa worden verliefd en leiden samen een vrijgevochten leven, terwijl ze de ene rol na de andere spelen in televisieseries, speelfilms, toneelstukken en musicals.

Emma is jong, getalenteerd, bevlogen en ze heeft levenslang......de levenslange diagnose manisch depressief. Als Emma vol goede moed naar het laatste gesprek met haar psychiater gaat, gebeuren er een aantal dingen die ze niet helemaal had voorzien; haar psychiater is verdwenen, de vervanger weet niets van een eindgesprek en voor het einde van de dag is ze opgenomen op de paaz. Alweer. Terwijl Emma op zoek gaat naar een verklaring, raakt ze langzaam maar zeker verstrikt in de wonderlijke wereld van pillen, psychiaters en patiënten. Hoeveel last mag je als psychiatrisch patiënt je omgeving bezorgen? Waar loopt de grens tussen problemen bespreken en anderen ermee chanteren?
 

'Zo Femke, hoe is het?' vraagt de dokter.
'Goed,' zeg ik.
Hij kijkt vragend naar mama. Ze heeft tranen in haar ogen.
'Slecht,' zegt ze schor.
Zie je, stom kind? Je maakt haar verdrietig! galmt het door mijn hoofd.
Ik ga op de weegschaal. 29,8 kilo. Yes! Weer anderhalve kilo eraf sinds vorige week. Je moet stoppen, je zou tot de 30 gaan, denk ik. Maar de gedachte wordt weggeduwd door Femke 2.
Ik mag niet stoppen, ik word nu juist mooi.

Femke wil slank zijn. Misschien wil Lotte dan wel weer vriendinnen met haar worden. Maar het loopt uit de hand. Femke 2 - haar andere ik - krijgt steeds meer macht. Ze kan niet meer stoppen met afvallen en wordt opgenomen in het ziekenhuis. Maar zelfs daar geeft ze het niet op. Want hoe vind je de kracht om het gevecht aan te gaan met een vijand die ook je beste vriendin is?

Op 11 november 1997 besloot Veronika dat het moment om zelfmoord te plegen – eindelijk! – was gekomen. Ze maakte zorgvuldig de kamer schoon die ze huurde in een zusterklooster, draaide de verwarming dicht, poetste haar tanden, nam haar opgespaarde tabletten in en ging op het bed liggen.Ze wordt echter wakker in Villete, het fameuze en beruchte gekkenhuis, waar ze ontdekt dat 'gek' en 'normaal' heel relatieve begrippen zijn. In het aangezicht van de dood leert ze juist haar werkelijke verlangens kennen.

Suïcidaliteit is een beladen term waarachter veel leed schuilgaat. Waarom zou iemand überhaupt overwegen om zijn leven te beëindigen? Dit informatieve boek geeft inzicht in ernstige wanhoop en psychisch lijden.
De auteur legt uit wat de kenmerken zijn van suïcidaliteit en hoe mensen tot zulke gedachten kunnen komen. Ze vertelt hoe degenen die om hen heen staan en die zich vaak zo machteloos voelen er het beste voor hen kunnen zijn. Ook gaat ze in op het thema jongeren en suïcidaliteit. Daar - naast geeft ze aan welke behandelingen er zijn. Hoe kun je verdergaan als iemand in je nabije omgeving suïcide heeft gepleegd?